SZCZĘŚLIWY RODZIC - JAK RADZIĆ SOBIE Z BUNTEM U NASTOLATKA

Okres dojrzewania nastolatka to trudny czas dla rodziców ale również dla dzieci. To okres burzliwych przemian w odczuwaniu, myśleniu i zachowaniu dziecka.

W obliczu nastoletniego buntu rodzice zwykle zastanawiają się, jaką taktykę obrać, aby poradzić sobie z nową, wcale nie łatwą dla całej rodziny sytuacją.

Walczyć czy akceptować?

• Radykalne przeciwstawianie się zmianom - postawa taka zazwyczaj zaostrza konflikt międzyrodzicem a dzieckiem. Stanie po dwóch stronach problemu powoduje nieufność,prowadzi do izolacji i wzajemnej niechęci. Dziecko, które spotyka się z częstą krytyką zazwyczaj podejmuje coraz drastyczniejsze kroki w stronę buntowania się. Chce zaznaczyć swoją niezależność. Wrogość rodzica wobec wszystkich pomysłów dziecka powoduje zazwyczaj narastanie konfliktów.

• Zrównoważona akceptacja - jest cechą rodziców rozumiejących sytuację. Czasem ciężko się na nią zdobyć, jednak takie działanie może zaprocentować, choć nie zatrzyma zmiany. Dziecko, którego dojrzewanie akceptują rodzice jest bardziej otwarte na rozmowy, co daje możliwość spokojnego dialogu oraz wymiany poglądów, również na tematy drażliwe.Należy jednak pamiętać, że nadmierna akceptacja może być odbierana przez dziecko jako brak zainteresowania.

Rozsądne ustalanie granic

Zmiany, które zachodzą w nastoletnim życiu dziecka są równie trudna dla dziecka, jak i dla rodzica. Są jednak niezbędne do tego, aby dziecko stało się niezależną jednostkę. Jest to naturalny etap rozwoju. Jeśli rodzic to rozumieją, łatwiej będzie jemu oraz dziecku przejść przez ten trudny czas.

Warto ustalać nastolatkowi takie granice, które można poszerzać.

Warto mieć w zanadrzu kilka alternatyw, z których nastolatek może wybierać, tak aby miał poczucie, że decyzje również zależą od niego.

Warto tłumaczyć i argumentować swój punkt widzenia ale nie należy zapominać, o słuchaniu tego, co ma do powiedzenia dziecko. Nastolatki zwykle są uważnymi obserwatorami, "wyłapują" każdą niepewność, różnice zdań między rodzicami, wątpliwości.

Warto być rodzicem działającym na zasadach partnerstwa i szacunku. Rodzicem konsekwentnym, ale też wyrozumiałym wobec odstępstw od ustalonych zasad. To taka postawa, która procentuje i przybliża sukces wychowawczy.

Wychowywanie nastolatka przypomina czasem balansowaniem na linie. Cierpliwość i opanowanie pozwala utrzymać równowagę.

Wewnętrzna równowagarodzicielska

Mierzenie się z buntem nastolatka i wspieranie dziecka wkraczającego w wiek dorastania wymaga od rodzica w pierwszej kolejności dbania o siebie, swoje potrzeby i równowagę wewnętrzną. Tylko taka harmonia daje rodzicowi możliwość adekwatnego radzenia sobie ze swoimi uczuciami. Silny, spokojny rodzic przekazuje dziecku własną odwagę,  pozytywną energię oraz może nauczyć je jak poradzić sobie z negatywnymi emocjami. W ten sposób uczy również dziecko, jak akceptować i przeżywać emocje. Niespójny przekaz: pozytywne słowa i niepewny ton głosu traci moc oddziaływania.

Warto zadbać o siebie i swoje potrzeby aby być wzorem i ostoją na trudne chwile dla siebie i dziecka.